Tijd voor wat herstelwerkzaamheden

Vandaag liggen we letterlijk voor Pampus

Nog een stukje door de grachten van Amsterdam

De skyline van Amsterdam voor de boeg

Dringen voor de brug in Gouda

Een avondje in het rustige Willemstad

Middagje zeilen op het Veerse Meer

We liggen in Veere, met wat schaafwonden van een te kleine sluis;-)

Wedstrijdje varen langs Zeebrugge

Morgen voor het eerst een Nederlandse bestemming, ergens in Zeeland

Twee nachtjes bijkomen bij de RNSYC in Oostende

We liggen in Duinkerken, vooralsnog niet de meest inspirerende plek van deze reis;-)

En dan zit dit ineens in je schroef op een van de drukste plekken...

We liggen voor anker in een prachtige droogvallende baai onder Boulogne

Het is een lange dag geworden met een mooi slot

Helaas worden we midden in de nacht wakker door het geluid van een lopende motor. Of iemand is zijn generator aan het opladen, of het is een vissersboot. In elk geval is onze nachtrust verstoord en verhuisd Jesse weer naar zijn inmiddels vaste plek tussen ons in. Yme heeft uitgerekend dat we het best rond half 11, 11 uur los kunnen gooien. Maar als we een aantal boten al om half 9 zien vertrekken, krijgen we toch twijfels. Na de boot te hebben afgespoeld, goed ontbeten te hebben en de lunch alvast klaar gemaakt te hebben, gooien ook wij los. Het wegvaren is nog even spannend, omdat 's nachts de Nederlandse boot Weerga nog aan het eind van de steiger is gaan liggen en wij daardoor niet veel ruimte hebben. Yme manoevreert onze Drift Away keurig de haven uit. Ons doel voor vandaag is Le Touquet. Een mondaine badplaats voor de mensen uit Parijs. Vanwege de geringe wind, wordt het zeilen met de motor. Ik besluit om mij aan te passen aan het ritme van Jesse en doe mijn ogen nog even dicht. Mijn vader geniet volop.

Rond 17 uur komen we in de buurt van Le Touquet. Het binnenvaren van deze plaats is best spannend. De betonning wordt vaak verplaatst, doordat de geulen verschuiven. Wij doen het op het zicht. Na het wrak aan de oostzijde te zijn gepasseerd, zoeken we de groene en rode tonnen. Rustig varen we via de betonning de riviermonding op. Onze dieptemeter geeft steeds minder aan. In de verte zien we boten aan moorings liggen, maar die lijken al drooggevallen. De dieptemeter geeft weer minder aan. We voelen de adrenaline door ons lichaam stromen. Het is prachtig hier, maar gaat het ons lukken. Het voelt als een waar avontuur. We varen langs groepen kinderen in kleine catamarans en Lasers. Ze krijgen zeilles. Een van de zeilinstructeurs komt bij ons informeren naar onze plannen. Met gebaren maakt hij ons duidelijk dat het erg ondiep is verderop. We moeten Patrick oproepen via kanaal 77. Op dat moment komt Patrick al aangevaren. Hij vraagt naar onze diepgang. 1 meter 20. Oeps, dat gaat dan niet lukken is de boodschap. Ok, blijf waar je nu bent. Hij vaart weg, om even later terug te keren met een plan. We moeten hem volgen en via de ene bocht na de andere bocht brengt hij ons naar een prachtige plek, waar we het anker mogen losgooien.

Onderweg naar Le Touquet roept Jesse de hulpdiensten op

We verrijken het uitzicht weer eens;-)

Aangekomen in Dieppe, al was het afmeren niet gemakkelijk met harde wind

Een van de weinige andere boten op het water vandaag

Aangekomen in Fecamp, nieuwe bemanning aan boord

Door de sluis voordat de zon opkomt

Dagje op stand in Deauville na een kort tochtje vanuit Honfleur

Fecamp was de bedoeling vandaag, maar een iets te ruwe zee heeft de plannen gewijzigd richting het mooie Honfleur

Uitzicht op het Hotel de Ville van Honfleur

Heerlijk ontspannen na een vermoeiende tocht naar Le Havre

Jesse inspecteert de tuigage

De laatste monteur is een nu verdwenen plug vergeten terug te stoppen, met een plas olie wachten we op een volgende redder in nood;-)

Vissers maken zich klaar voor een lange nacht

Nicole duikt stoer het water in om een vislijn uit de schroef te halen

Mooi weer en klotszee op weg van Alderney naar St-Vaast

Eerste servicebeurt voor beide motoren

Vandaag voor de kerk in St Peter Port

Zeeziekte slaat toe

Het is half vijf. Ik, Nicole, lig al vanaf vanochtend tien uur in de hut van Jesse. Boven hoor ik Miki veelvuldig over haar nek gaan. De zure lucht van kots bereikt ook mij. Wat voel ik met haar mee. Als we in de haven liggen is het zo over, heb ik haar verzekerd. O, ik hoop het zo. Wat duurt zo'n lange reis dan extra lang. Nog vier uur, nog drie uur, wanneer komt dat eiland toch in zicht? Yme start de motor, zodat we minder last hebben van het dode moment van de golven. Ik voel me direct een stuk beter, maar blijf plat liggen in Jesse's hut. De volgende tocht neem ik weer een Primatourtje. Doordat ik me gelijk beroerd voel bij de minste of geringste inspanning, komt de verzorging van Jesse ook bij Yme te liggen. Gelukkig heeft Yme nergens last van. Hij geeft Jesse zijn broodje en zijn fles. Geeft mij tussendoor wat fruit, maar dat kwam er als moes weer uit. Jesse lag helemaal dubbel van het lachen, toen ik alles in zijn emmertje eruitgooide. Heerlijk dat ventje, dat maakt het allemaal een stuk draaglijker. Hij ligt nu zoet te slapen en hopelijk blijft hij dat nog even doen. Want je voelt je toch wel een waardeloze moeder als je niets voor je kleintje kan doen.

Na een lange dag eindelijk Guernsey in zicht

Mooi voor anker bij Roscoff

Geen slecht uitzicht vanavond;-)

Met 10 knopen door het Chenal du Four

Voorbij Pointe du Raz vandaag, met dolfijnen springend om de boot

Topplekje in het mooie Loctudy

Een kijkje onder de boot

Ongeplande tussenstop in Lorient

Rondje rond de boot tussen de krabben

Heel mooi ankerplaatsje in Sauzon op Belle Ile

Onderweg van Ile de Yeu naar Sauzon

Eindelijk onder zeil