De wereld is klein

De wekker is niet afgegaan, en ook Jesse is er niet om mij, Nicole, wakker te maken. Mijn ogen gaan om kwart voor acht vanzelf open en ik lig in mijn vertrouwde bed ‘thuis’. Inmiddels heb ik niet één thuis meer, maar wel drie. Ons huis is mijn thuis, mijn vaders huis is mijn thuis en de boot is inmiddels ook mijn thuis. Ik lig dus in het bed in mijn vaders huis. De planning van de ochtend is strak. De post ophalen bij Gitte, de konijnen een knuffel brengen, de kleur van de wol voor de vestjes van de bruidsmeisjes kiezen en samen met mijn schoonmoeder naar het graf van mijn moeder. Maar ik heb ook nog tijd om even langs De Oude Tol in Naarden te gaan om wat bootaccessoires te kopen en daar blijkt maar weer eens hoe klein de wereld is. De eigenaresse van de winkel herkent mij en vraagt of de blauwe stoelen bevallen. Die staan in de opslag. Ik vertel dat wij voor langere tijd op een boot gaan wonen. “De wereld rond?” Ze vertelt dat zij ook een vriendin/oud-collega heeft die dat gaat doen. Ze noemt de naam Suzanne en ik vul aan met drie kinderen, Fenna en …. (de Sailaway). Ze valt zo wat stijl achterover. “Maar ze komen hier helemaal niet uit de buurt, ze wonen in Den Bosch,” stamelt ze. De wereld is klein.

Om kwart over vier kunnen wij terecht bij dokter Platteau, wiens boot ook bij de VVW in Nieuwpoort ligt. Jesse heeft nog steeds last van eczeem achter zijn oortjes en klaagt sinds de ochtend bij Yme over pijn, is hangerig en eet slecht. Onze eigen huisarts heeft al gezegd dat als het niet overgaat, er toch een sterker middeltje aan te pas moet komen. Dokter Platteau kijkt in de oortjes van Jesse en constateert twee prima oortjes. Voor het eczeem achter zijn oren krijgt hij Fucicort, een crème met een antibioticum en cortisone. Al snel blijkt dat Jesse gewoon zijn moeder (en opa) heeft gemist. Hij is de hele avond zo vrolijk en in goede doen. Opa leest hem een verhaaltje voor en geeft hem de fles. Mijn vader slaapt in een hotelletje in Nieuwpoort, zijn hut is nog niet gereed. Als hij van boord gaat, ga ook ik richting bed. Yme wil in de jachtclub de laatste update voor de kaartplotter nog downloaden. “Ik ben best zenuwachtig om morgen uit te varen…”, sms ik hem. “Ik ook beetje nerveus, maar is maar heel klein stukje…” Maar Yme mag niet nerveus zijn, hij is de stoere kapitein.