We lagen zaterdag nog in Calais, logistiek toch wel handig. Dus nadat opa Carel ons met een kleine omweg ophaalt, zijn we snel ter plekke. Op het prachtige weer hadden wij niet helemaal gerekend, voor Jesse alleen dichte schoenen en laarzen mee. Nooit gedacht dat we de camping zo leuk zouden vinden, maar voor Jesse was het een groot feest met al zijn (achter-)neefjes en (achter-)nichtjes. Dus bevalt de boot niet meer, dan grote kans dat we de drie jaar vol maken in een camper.
Zondagavond komen we weer terug in Calais en maken we snel alles in orde voor de oversteek naar Dover. Na een tijdje oefenen in de auto kan ook Jesse 'Engeland' uitspreken. Daar gaan we heen dus. Er is lekker weer voorspeld zodat we ook eindelijk weer eens goed kunnen zeilen. Wat ze er in de voorspelling niet bijvertellen is dat wanneer we midden tussen de tankers en containerschepen op de drukste vaarroute ter wereld varen er plotseling een hele dichte mist komt opzetten waardoor we nog maar net voorbij onze eigen boot kunnen kijken... De nieuw geinstalleerde radar en AIS transponder komen goed van pas (ondanks mijn stomme actie waarbij ik ons onzichtbaar heb gemaakt voor anderen), zonder al teveel koerswijzigingen zeilen we lekker de zonnige haven van Dover binnen. We maken meteen een lange wandeling en zijn positief verrast door het stadje, we blijven hier nog wel een dagje langer zoals het er nu naar uitziet. Ook kopen we een prepaid SIM-kaart (handig ook voor medevertrekkers) zodat we weer goed(koop) internet aan boord hebben, ook tijdens het varen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten