Na de wat langere tocht richting Corme is het tripje naar Camarinas
lekker kort en ook mooi zeilen. De dorpen hier blinken niet uit in
schoonheid, maar over het algemeen zijn ze wel lekker rustig. Behalve
rond de 16e juli, dan is het overal feest. En dat zul je horen. Dan
wordt de beschermheilige van de vissers en zeevaarders, Carmen, geëerd.
Gigantische podia worden opgebouwd, een grote kermis in het dorp, heel
veel herrie, maar weinig mensen die erop afkomen. Beetje apart. Maar
overdag wel een gezellig sfeertje.
Wanneer
we nog voor het late begin van de festiviteiten willen gaan slapen
ontdekt Nicole iets bewegends tussen het dekraam in de hut en het
schuifgordijn daar onder. Nu al kakkerlakken....? Uiteindelijk loop ik
met een zaklamp het dek op om door het raam te kijken, blijkt deze op de
ventilatiestand te staan waardoor de wind af en toe voor wat beweging
zorgt... Desondanks doen we de hele nacht nauwelijks een oog dicht
vanwege de harde muziek van verschillende kanten.
Elke
ochtend staan we op met lekker weer, dat is geen straf. Het voelt
ongeveer zoals op onderstaande foto wanneer we de schuifdeur openzetten
en de kuip in lopen.
Volgens
het vaste ritueel haal ik samen met Jesse brood en croissants, en maken
we korte tussenstops in speeltuinen of op andere plekjes waar een
beetje gespeeld kan worden. Bij voorkeur met uitzicht op de eindelijk
weer met veel zweet en tranen gepoetste boot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten