woensdag 30 januari 2013

Echte Lagoonies liggen bij Lagoonies

Na de bekende brug gepasseerd te zijn gaan we een paar dagen voor anker liggen in de Simpson Bay Lagoon. We lunchen en/of ontbijten bij de Sint Maarten Yacht Club, bij voorkeur rond de brugopeningen waarbij het regelmatig genieten is van wat er allemaal langs komt varen.


Ook worden we nog even vriendelijk bezocht door de Nederlandse Kustwacht, altijd weer een feestje voor Jesse.


Verder doen we zoals gewoonlijk bijna niets. We zoeken alleen een plekje aan de steiger voor een echt grondige schoonmaak. Die vinden we gelukkig snel bij de Lagoon Marina, een toepasselijke naam voor onze Lagoon. En de bijbehorende gezellige bar heet de Lagoonies, beide in eigendom van een Nederlandse familie. We moeten alleen nog even wachten totdat de Goldcrest, een Engelse Contest die we de afgelopen maanden vaker gezien hebben, klaar is met de werkzaamheden zodat wij hun plaats kunnen innemen.


Los van het schoonmaken zijn en er ook nog twee andere redenen waarom we even aan de kant willen liggen. De eerste betreft de motor aan de stuurboord kant. De afgelopen weken merkten we dat deze niet goed meer werkt wanneer we vooruit willen varen. Erg lastig met een catamaran, die is daardoor praktisch onbestuurbaar. In eerste instantie hopen we dat dit te wijten is aan de aangroei op de klapschroef, maar het schoonmaken daarvan heeft niet het gewenste effect. Dus lopen we langs bij de Yanmar specialisten van Simpson Bay Diesel Services. Die hebben slechts 1 minuut nodig om mijn andere vermoeden te bevestigen, een deel van de koppeling is versleten. Na anderhalf jaar en 340 uur varen, veel te snel dus. Maar net buiten de garantietermijn. We besluiten de andere motor ook maar direct aan te pakken om problemen voor te zijn, ook al werkt deze nu nog goed. Wanneer ik later de rekening van 1000 euro betaal voor beide onderdelen, nog zonder arbeidsloon, heb ik al weer spijt van die vooruitziende blik;-) En als ik bij de eindafrekening ook nog eens 50 doller per uur moet betalen voor het hulpje dat niets doet behalve de boot besmeuren met olie is mijn goede humeur een beetje verdwenen....

De andere reden dat we aan de kant gaan liggen is dat we met dank aan mijn oom en tante twee weken kunnen genieten van een prachtige villa in Oyster Pond, onderdeel van de Coral Beach Club. Ondanks onze toch wel luxe boot is de schok groot als we dat huis betrekken. Een van de badkamers is ongeveer net zo groot als één van de rompen van de boot... We hebben prachtig uitzicht op St. Barts, een lekker zwembad, en zitten direct aan het strand vanaf waar we de verschillende bootjes de niet ongevaarlijke entree naar Oyster Pond zien nemen. De komende twee weken niet op de boot dus. Die ligt nu te blinken als nieuw, met weer goed werkende motoren. We zullen af en toe even een drankje bij de Lagoonies gaan doen, maar verder even niet varen.

woensdag 23 januari 2013

Uitzicht op Nederland vanaf een spannend plekje

We liggen inmiddels op Sint Maarten, vanwege de slechte internetverbindingen konden we niet eerder verslag doen van alle mooie belevenissen op Nevis & St. Kitts. Al kunnen we over Nevis redelijk kort zijn, daar brengen we een heerlijke dag door aan het strand, eerst bij een nagenoeg verlaten hotel, vervolgens bij de gezellige Sunshine Bar en daarna bij het zeer luxe Four Seasons Hotel.

De dag erna willen we verder varen naar St. Kitts, maar als we aankomen in Basseterre ziet dat er zo druk en onaangenaam uit dat we lekker verder varen naar Sandy Point. Dat is vervolgens zo saai dat we nog wat verder varen, naar een plek waarover de Leewards Islands gids erg enthousiast is. Dieppe Bay. Het invaren blijkt echter niet eenvoudig te zijn, tussen twee riffen door volgens de gids. Maar de kaart zegt wat anders. We volgen onze ogen en de kaart en op korte afstand van het strand gooien we het anker uit om per bijboot advies in te winnen bij een lokale visser, David, die vanaf het strand al aanwijzingen geeft. Daarna varen we nog een stukje verder de baai in en liggen vervolgens letterlijk rotsvast en volledig beschut voor de grote golven die stuk slaan op het rif.

Nadat we goed en wel vastliggen genietend van het prachtige plekje en uitzicht op het Nederlandse Sint Eustatius komt Dave aanroeien met de vraag of we een vers gevangen vis lusten. Ik niet, maar Jesse en Nicole hebben wel trek. Dus roeit Dave het rif op, vangt een mooie vis en maakt deze schoon bij ons op de boot. Om hem vervolgens gezamenlijk op te eten waarbij hij de nodige aanwijzingen aan Nicole geeft tijdens het bereiden ervan. De Heineken biertjes smaken hem ook goed, hij krijgt een sixpack mee als bedankje.


Als we de volgende dag het strand oplopen staat Dave al klaar om ons een rondleiding te geven door Dieppe. We worden overal voorgesteld als zijn gasten en ontmoeten veel leuke mensen. Ook zien we vanaf een hoog punt hoe de boot er mooi bij ligt.

Onderweg praten we veel over de Golden Lemon, een voorheen prachtig hotel dat inmiddels behoorlijk vergaan is. We hadden er in de gids al over gelezen, maar de echte verhalen erover zijn een stuk spannender (schipbreuk, moord, oplichting, etc). We gaan het hotel ook even in, en bij het aanzien gaat het kriebelen. Een nieuw avontuur;-)?

Niet alleen het uitzicht, de harde wind en de mooie verhalen van de lokale bevolking maken het een spannend plekje dat we iedereen aanraden per eigen boot te bezoeken. Als ik terugkom van een rondje eiland om te kunnen uitklaren voor ons vertrek naar Sint Maarten raakt de schroef van de buitenboordmotor een steen en 'drift' ik 'away' de baai uit met een sterke stroom en wind in de rug. Al snel blijkt zo'n bootje niet gemaakt om mee te roeien, en alleen met de grootste moeite weet ik de kant te bereiken voordat ik in de verkeerde boot op Sint Eustatius land.

Daarna moeten we in de aantrekkende wind het anker zien los te krijgen om de nauwe pas uit te varen, dat gaat gelukkig heel soepel. Een snelle tocht brengt ons in Sint Maarten, maar ook in het donker geven de Eclipse en de Rising Sun zoveel licht dat we er veilig naast kunnen ankeren voor de nacht.

donderdag 17 januari 2013

We zijn weer compleet!

Eindelijk zijn we weer lekker met z'n driejes op pad. Nicole en Jesse hebben een goede vlucht gehad, en na een gezamenlijke diner gaat Eric weer naar huis, terug de kou in. Jesse duikt als vanouds zijn speelhut in en lijkt nauwelijks last te hebben van een jetlag. Ook aan mij is hij snel weer gewend, al hing hij op het vliegveld wel stevig bij z'n mama om de nek nadat hij mij glimlachend tegemoet kwam in de kinderwagen. Wij ruimen de boot opnieuw in, geven veel van de overgebleven voorraden aan de vrouwlijke poortwachter, en laten de boot grondig schoonmaken door enkele van de lokale mannetjes die regelmatig vriendelijk komen vragen of ze nog van dienst kunnen zijn. De eerste dagen liggen we nog lekker aan de gezellige kade van Nelson's Dockyard. Naast de Icon, van de Nederlander Ton van Dam. Jesse speelt op het terrein, de vele kannonen zijn favoriet. Het grijpertje waarmee we tijdens de overtocht nog alle vliegende vissen verwijderden gebruik ik nu om de vele speelgoedballetjes uit de loop van het kanon te halen.


Vervolgens verhuizen we voor een laatste nachtje English Harbour weer naar de Freeman Bay, alwaar er een paar heerlijk rustige strandjes zijn en Jesse de kou en de sneeuw alweer heel snel vergeten is. We zwemmen en scheppen wat af, wat is het heerlijk om in de Carieb te zijn. Met de eigen boot!


Ikzelf heb allerminst de drang om weer (ver) te gaan varen na die drie weken op zee, maar we willen toch ook nog wat andere plekjes zien. Vanaf de 26e zijn we twee weekjes in Sint Maarten, tot die tijd dus kleine tochtjes in die richting. Vanochtend gooien we los richting Deep Bay (nog steeds Antigua), het is een heerlijk zeiltochtje zonder al teveel golven. En vol met mooie kleurwisselingen en kleine eilandjes op het water.


We ontwijken het wrak van de Andes, leggen de boot vlak bij het strand voor anker, en Jesse vaart het bijbootje vervolgens vakkundig door de branding het strand op.


Na een lunch bij Andes, een heerlijk open lucht restaurant op palen in het water, zitten en lopen we de rest van de dag over het strand en zwemmen wat in de zee. Hier blijven we nog maar even, de gratis wifi helpt ook;-)



zaterdag 12 januari 2013

Kroeglopen op Antigua

Na in een paar dagen op een hoop verschillende terrasjes met uitzicht op de vele megajachten gegeten en gedronken te hebben kunnen we ons van die drie weken durende oversteek al niets meer herinneren. Behalve dat het de moeite waard was, English Harbour is echt een heerlijk plekje om te vertoeven. We liggen al een paar dagen voor anker in de Freeman Bay waar de eerste dag ook de Nelly Rose nog lag. Maar die moesten na een paar drankjes weer verder.

We zwemmen een beetje in de ochtend en doen daarna wat kleine klusjes. De was bijvoorbeeld. Maar niet teveel klusjes, dan worden we moe. En dan moeten we weer lui op de bank zitten, een beetje wegturend naar Guadeloupe, en als dat verveelt draait de boot gelukkig weer om haar anker voor een nieuw mooi uitzicht.

Morgen verplaatsen we de boot naar de kade van Nelson's Dockyard zodat we even wat water bij kunnen tanken en de boot verder schoon kunnen maken. Daarna Nicole en Jesse van het vliegveld ophalen, al een maand niet gezien!

vrijdag 11 januari 2013

donderdag 10 januari 2013

Salty Dogs terras voldoet aan alle verwachtingen na 3 weken op zee;-)



Dag 21: Land in zicht!

Land in zicht! Na exact 3 weken op zee te zijn geweest varen we zodirect de beroemde English Harbour van Antigua binnen, op zoek naar een mooie ankerplaats en een fijn terrasje. De laatste nacht hadden we voor het eerst echte squalls, korte regenbuien met veel wind, dus de boot is weer schoon;-) We hebben 149 mijl afgelegd, wederom alleen op de fok. Net als de hele oversteek eigenlijk, die al met al erg makkelijk en rustig verlopen is. Niet snel, daarvoor hadden we te weinig wind en een te zuidelijke route met vaak stroom tegen, maar de wind kwam wel altijd van achteren. De motoren 50 uur gebruikt, alleen om de accu's bij te laden. De boot heeft nooit stilgelegen, een duik in de warme diepe oceaan zat er dus niet in.
Positie: 16.59N, 61.20W.

woensdag 9 januari 2013

Dag 20: Laatste volle dag op zee

Ook de boot lijkt door te hebben dat we er bijna zijn, nog steeds op alleen de genua, soms zelfs gereefd, zijn we weer 164 mijl dichter bij Antigua. Net met 17,4 knopen (30 km/uur) een golf af. Morgen bij zonsopgang zouden we land in zicht moeten hebben. Laatste volle dag op zee dus.
Positie: 17.00N, 58.43W.

dinsdag 8 januari 2013

Dag 19: We zijn er bijna, maar nog niet helemaal

Het gevoel dat we er bijna zijn begint langzaam naar boven te komen, met nog 335 mijl te varen komen we donderdag nog met daglicht aan. Net op tijd voor pizza en een biertje op het strand;-) Gisteren 145 mijl gevaren, nu hopen dat de wind niet meer wegvalt.
Positie: 16.58N, 55.51W.

maandag 7 januari 2013

Dag 18: Snelheidsrecord Noordzee overtroffen


Ondanks de teruggekeerde tegenstroom hebben we toch een dagtotaal van 153 mijl weten te varen. Met nog 483 mijl te gaan hadden we al op het terras kunnen zitten indien de stroom zich normaal gedragen had;-) Wel een snelheidsrecord, met 15,7 knopen een golf af vanochtend. Positie: 17.01N, 53.20W.

zondag 6 januari 2013

Dag 17: Supertanker...here Drift Away, over!

Na 11 dagen zien we weer eens een andere boot, een supertanker op weg naar Nigeria. Praatje gemaakt over het weer. Vandaag voor het eerst nauwelijks stroom tegen. Ook niet mee, zoals verwacht, maar alle kleine beetjes helpen. Met een rif in de genua weer 150 mijl verder.
Positie: 16.56N, 50.40W.

zaterdag 5 januari 2013

Dag 16: Met de passaatwind naar Antigua

Voor het eerst een passaatdag zoals we ze meer verwacht hadden. Gemiddeld 20 knopen wind recht van achteren, maar stabiel. Net als de golven. Lekker 140 mijl gevaren op de fok, bestemming gewijzigd naar Antigua. Verder yoghurt gemaakt en blijven we maar doorlezen. Saai;-).
Positie: 17.00N, 48.05W.

vrijdag 4 januari 2013

Dag 15: Douche voor de boot (en voor Eric)

De boot heeft vannacht een douche gehad, en Eric ook trouwens. Was hard nodig. Voor de boot dan, al het zout is er weer af. Nu een erg rommelige zee, met soms forse windstoten. Vannacht moest de al ingerolde genaker naar beneden toen de wind ermee speelde. 133 mijl verder.
Positie: 16.59N, 45.40W.

donderdag 3 januari 2013

Dag 14: Nog 1000 mijl te gaan

We zijn op 2/3 van de reis, nog 1000 mijl en een dag of 7 te gaan. De boeken zijn uitgelezen, dus het komt mooi uit dat er eindelijk wat meer wind komt. Net ruim genoeg voor de genaker die ons 128 mijl in de goede richting heeft gebracht. Verder is alles prima aan boord, niets kapot en het blijft heerlijk comfortabel leven op een catamaran. De dagen gaan snel, we hebben de klok inmiddels 2 uurtjes teruggezet.
Positie: 16.59N, 43.23W.

woensdag 2 januari 2013

Dag 13: Hadden we maar een parasailor...

Het is moeizaam varen met weinig wind. De rommelige zee maakt koers houden erg lastig, van belang omdat we recht voor de wind varen. De genaker klappert teveel op de golven, dus zeilen we nog steeds op de genua. Een Parasailor was nu een uitkomst geweest. 112 mijl verder. Positie: 17.10N, 41.11W.

dinsdag 1 januari 2013

Dag 12: Surrogaat oliebollen

Om toch een beetje in de oliebollensfeer te komen zijn we pannenkoeken gaan bakken. Maar het ontbreken van vuurwerk maakt duidelijk dat we toch ergens anders zijn;-) Al zijn we niet meer alleen, zojuist horen we een krakende Franse stem op de marifoon. Geen boot te zien echter. Verder is het nagenoeg windstil, en zijn we vandaag slechts 116 mijl opgeschoten. We varen nu op de motor om de accu's goed bij te kunnen laden. Positie: 17.09N, 39.16W.